Ik ben drie nachten op Gili Air gebleven. Daarbij heb ik één dag een snorkeltour gedaan. We gingen met een groep de boot op en zijn op vier verschillende plekken wezen snorkelen, met een lunch tussendoor. Het was een gezellige groep, en heel mooi snorkelen. Het gaafste was eigenlijk de hoeveelheid zeeschildpadden die we hebben gezien die dag. We hebben er in totaal 8 gezien, waarvan een aantal echt heel dichtbij. Één schildpad kwam zelfs helemaal naar de oppervlakte zwemmen, met zijn kop boven water. Echt prachtige beesten. Ze zwemmen zo heel sierlijk en elegant door het water, en kijken ondertussen heel wijs om zich heen. Geweldig.

De andere dagen heb ik over het eiland gelopen, op het strand gelegen, fruitsapjes en biertjes gedronken, een massage genomen, en heel veel gelezen. Het is echt een tropisch eilandje, en er zijn geen auto’s of scooters. Alleen maar fietsen en paard en wagen. Dat maakt de sfeer al rustig en relaxed. Buiten dat, is het echt laagseizoen nu. En dat valt wel heel erg op. Er waren echt megaveel strandtentjes, de ene nog hipper en leuker dan de ander, overal zitzakken op het strand, gedekte tafeltjes op het strand, live muziek, het zag er echt heel erg gezellig uit. Er misten alleen nog mensen. In bijna elk café / restaurant was er meer personeel dan dat er gasten waren. Ergens toch wel een beetje zonde. Grappig was daarentegen wel dat overal waar je een drankje deed, je meteen aan de praat raakte met de serveerders/serveersters, want zij verveelden zich dood en waren blij als er iemand was waar ze mee konden praten. Op een gegeven moment kenden ook steeds meer locals mijn naam. Dan liep ik de straat door langs het strand en hoorde ik wel drie keer ‘Hi Isha, how are you today?’

Ja het waren chille dagen, waarin ik weer heel erg heb genoten. Toch merkte ik vandaag, toen ik weer terug was gekomen van Gili, en met de shuttlebus door Bali sjeesde, dat ik blij was om weer in Bali te zijn. De ‘jungle’ zoals ik het noem, de prachtige rijstvelden, de lachende Balinezen, de tempels en de offers. Het chaotische verkeer met de geweldige scooters waar altijd weer iets op wordt vervoerd waar ik van moet glimlachen. Zo zag ik vandaag een scooter met een enorme bos van heliumballonnen eromheen.

Ik ben nu in Sanur, vlakbij het vliegveld. Ik plak hier meteen mijn laatste-ochtend–verhaal achteraan. Ook nu tijdens mijn laatste ochtend schrijf ik nog een kort verhaaltje. En ik denk zomaar eens dat dit ook mijn laatste verhaal is. Het hangt er een beetje vanaf hoe spectaculair mijn terugreis wordt haha.

Ik werd vanochtend wakker met hoosbuien en onweer. Maar ondertussen heeft de zon alweer gewonnen. Dat betekent dat ik straks nog even een paar uurtjes van de zon kan genieten voor ik in m’n taxi stap naar het vliegveld.

Het warme vochtige klimaat waar mijn lichaam zo aan moest wennen de eerste paar dagen, ga ik toch echt wel missen. Het is zo fijn om het nooit koud te hoeven hebben. En verder is er altijd leven op straat. Een echt buiten leven. Dat buiten zijn ga ik ook missen.

Verder alle geluiden, van de gekko’s, de hanen, de krekels. De vrijheid die ik hier voel, en een plons in het zwembad zodra ik wakker wordt. Ik ga het spontane contact missen met de Balinezen en met de open-minded backpackers. De muggen ga ik trouwens niet missen, die hebben me net nog wat souvenirtjes gegeven. 2 Minuten tandenpoetsen zonder anti-muggenspray en ik heb 5 grote bulten erbij. Oeps.

Even een latere toevoeging, omdat ik was vergeten om te vertellen dat we gisteravond een aardbeving hadden. Haha, ja ik was een aardbeving vergeten. Kan gebeuren. Het schudde behoorlijk, maar op de één of andere manier was ik er heel relaxed onder. Ik had net mijn oordoppen ingedaan om te gaan slapen, toen het begon. Eerst dacht ik dat het iets anders was; misschien de donder van onweer op dat moment, maar ik herkende het gevoel van de aardbeving die ik meemaakte in Nieuw-Zeeland. Het duurde misschien 8 seconden, en toen was het weer over. Heb net even gekeken en het was een diepe onschadelijke aardbeving van 5.6, ten zuiden van Java. Hoe dieper, hoe ongevaarlijker, maar hoe breder de straal waarin de beving voelbaar is. Zo maak je nog wat mee tijdens je laatste nacht in Bali.

Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt, en zoals jullie weten heb ik echt ontzettend genoten. Zowel van mijn vrijwilligerswerk als van mijn tijd erna. Ik ben ook van plan om dat genieten tijdens m’n laatste uurtjes in Bali nog even voort te zetten. Dus ik ga het zwembad in!!
Ik vond het leuk om mijn blog te schrijven, en het gevoel te hebben dat jullie een klein beetje met me mee hebben kunnen reizen. Dankjulliewel en tot snel in Nederland!