3 Graden in Nederland, 30 graden in Bali. Maar om jullie niet al te jaloers te maken, het regent hier al de hele middag. Dus voor mij even geen zwembad of strand, maar tijd genoeg om mijn blog bij te werken. Vanochtend schreef ik het verhaal over het weekend, maar het is ondertussen alweer woensdag, dus mis nog een paar dagen.

Dinsdag was een rustige dag. Het eerste wat ik deed toen ik wakker werd was in het zwembad plonzen. Een klein maar mooi zwembadje bij het hostel, waar ik langzaam wakker kon worden. Vogelgeluiden, gekkogeluiden, een leguaan die uit een boom vlak naast me op de zwembadrand springt. Kopje koffie, french toast, en daarna mijn backpack inpakken. Om 12 uur vertrok ik met nog 3 anderen naar Denpasar voor het verlengen van m’n visum. Dat ging wel soepeltjes. We moesten wel redelijk lang wachten in het immigratiekantoor, maar had een boek meegenomen dus was prima. Uiteindelijk waren we half 5 weer terug in Ubud. Ik heb nog wat uurtjes overbrugd in het centrum van Ubud en toen kwam mijn ‘vaste’ taxichauffeur me ophalen voor mijn volgende bestemming: Lovina. Ik had begrepen van mijn Koreaanse oud kamergenoot dat zij ook naar Lovina wilde die avond dus konden we de taxi delen. Dat scheelde weer qua kosten. Het dochtertje van de taxichauffeur was ook mee, en viel al snel in slaap terwijl wij meeneurieden met de vengaboys.

Nu was het zo dat ik een éénpersoonskamer had geboekt in Lovina. Ik keek er heel erg naar uit om na 3 weken even wat luxe en privacy te hebben. Alleen de Koreaan, Nana, bleef zo aandringen dat ze uiteindelijk in mijn kamer kon. Vond het wel even irritant, maar goed het was maar voor één nachtje, want zij zou de volgende dag doorreizen naar een eiland.

Vanochtend werden we om 5:30 wakker en zaten we om 6 uur op een bootje op de zee. Waarom?
Dolfijnen kijken!!! De avond ervoor hadden we dit geboekt voor nog geen 7 euro per persoon. Ik dacht dat we op een grote boot zouden gaan met meerdere toeristen maar het bleek een klein bootje waar hooguit 5 mensen in konden, en alleen wij twee gingen nu mee. Ik vond het heerlijk om zo vroeg in de ochtend over de zee te varen, wind in m’n haren, zon die langzaam opkomt. Eerst dacht ik ‘wauw, wat goed dat dit niet zo’n massatoeristische attractie is’. Maar al gauw zag ik meerdere bootjes opdoemen. Uiteindelijk dobberde we met zo’n 40 a 50 bootjes naast elkaar, wachtend tot de dolfijnen zich aan de oppervlakte durfden te begeven. En ja hoor, al heel snel waren er een aantal gespot. Alle bootjes erachteraan. Haha, echt een beetje beschamend eigenlijk, al die toeristen die de dolfijnen achterna zitten voor een goede foto. Maar ik vond het eerlijk gezegd wel heel mooi en leuk. We hebben echt veel en vaak dolfijnen gezien. Geen gekke sprongen, maar wel een mooi gezicht om ze te zien zwemmen. Ik hoop maar dat ze niet al te bang zijn door de boten. Nana maakte trouwens genoeg foto’s, dus ik kon dat aan haar overlaten en zelf genieten van het moment. Rond half 8 waren we alweer terug in het hotel.

Ontbeten, een wandelingetje gemaakt, in het zwembad gezwommen, even van de zon genoten, gelezen, en toen begon het dus te regenen. Al met al is het echt een klein paradijsje hier. Nana is ondertussen vertrokken naar haar eiland, en ik zit te genieten van een verse ananas-sap terwijl ik dit schrijf. Als het straks stopt met regenen wil ik nog even naar het strand, misschien een duik in de zee, en ik moet een nieuwe bikini kopen. Mijn witte bikini is namelijk groen verkleurd. Ik weet niet of het komt door de groene sarong die ik af en toe omsla wanneer ik mijn bikini aan heb, of dat het komt door de groene zwembaden die hier zijn. En ja, ik weet dat Trump ondertussen verkozen is tot president, maar aangezien dit mijn reisblog is schrijf ik toch liever over groene bikini’s dan over Trump :)

Ik zal vanavond weer wat foto’s toevoegen. Morgenochtend reis ik door naar Amed, in het oosten van Bali.