Er zijn alweer een aantal dagen verstreken sinds ik mijn laatste verhaal schreef. Allereerst had ik de laatste dagen van mijn eerste lesweek. Ik vond het heel erg leuk om de kinderen les te geven. Soms hadden ze wel echt té veel energie, en in de pauzes leek het soms echt alsof we op een soort adhd school lesgaven. Kinderen stormen voorbij, trekken elkaar aan hun kleren, rollen over de grond, springen over planten, klimmen door ramen etc. Voor zover ik had begrepen is hun gedrag tijdens de pauzes niet echt onze verantwoordelijkheid, maar soms moest je alsnog ervoor zorgen dat alles enigszins overeind bleef staan.

Aan de andere kant merkte ik ook echt dat de kinderen het heel leuk vonden om te leren, en ze verslonden elk werkblad dat we ze gaven. Ik heb uiteindelijk aan het einde van de les op vrijdag de zeepjes uitgedeeld, en ze vonden het echt geweldig. Vooral de meisjes, die de zeep zo ontzettend lekker vonden ruiken, lieten dat heel duidelijk merken. Ze waren heel dankbaar.

Ondanks dat ik de klas heel leuk vond, heb ik besloten om te vragen of ik volgende week een andere klas mag lesgeven. Het was voor mij namelijk heel moeilijk om te bedenken wat voor essentiële dingen op healthcare gebied ik deze klas nog kon leren. De week vóór ik ze lesgaf, leerden ze al over het lichaam, hygiëne, voeding, milieu, en het dragen van een helm op de scooter. Afgelopen week hebben ze geleerd over dengue, rabies, (niet) roken, en zonbescherming. Natuurlijk valt er nog heel veel te leren, maar wanneer de onderwerpen lastiger worden vereist dat van mij iets meer medische kennis, en wordt het voor de kinderen echt lastig te begrijpen qua Engels. Ik heb dit uitgelegd aan de organisatie, en gelukkig begrepen zij het heel goed en was het geen probleem om een andere klas les te geven. Ik weet nog niet wie mijn lespartner wordt voor komende week, maar daar kom ik morgen waarschijnlijk achter.

Verder heb ik de doordeweekse avonden vaak heerlijk rustig aan gedaan. Soms wat gelezen, soms een biertje gedronken in een café met andere vrijwilligers. Vrijdag hebben we als afscheid van één van de vrijwilligers, pizza gegeten met een groep (ja je kunt dus ook gewoon pizza eten in Bali). Gezellig, en echt wel even een lekkere afwisseling na al die rijst en noodles:)

Dit weekend was een druk, maar heel leuk weekend. Zaterdagochtend heb ik eerst geregeld dat mijn visum verlengd kan gaan worden. Dat is wel echt een heel gedoe hoor, want ik moet dan 8 november ook nog naar het immigratiekantoor in Denpasar. In principe willen ze daarna ook nog je paspoort langer inhouden, en kan je die pas na 4 dagen ophalen (in Ubud). Volgens mij alleen een slimme truc om geld te verdienen, wánt…. als je je paspoort direct terug wilt hebben na die dag in Denpasar, moet je nog 45 euro betalen. Ik zei dat ik dat veel te veel vond, en dat een taxi van een willekeurige plek in Bali naar Ubud altijd nog goedkoper was, dus dat ik hem wel zou ophalen. Vervolgens werd zogenaamd ‘de baas’ gebeld, en werd het bedrag bijgesteld naar 25 euro.
Zo gaan die dingen.

Alles bij elkaar is het duur (ongeveer 125 euro), en redelijk wat gedoe. Als ik dit van tevoren had geweten had ik absoluut drie dagen eerder teruggevlogen (aangezien ik dan op gratis visum precies 30 dagen in het land zou zijn). Ik had het dus beter moeten uitzoeken van tevoren, maar ja daar is nu niets meer aan te doen.

Na het regelen van m’n visum, ben ik naar Canggu gegaan waar Linde woont. Door file (ja het is hier erger dan in Nederland; spits van 8 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds), duurde de rit in de taxi 2 uur (30 km.). Ik vond het heel leuk om te zien waar Linde woont en om Linde na al die tijd weer eens te zien. Ook ontmoette ik nu Anibal voor het eerst. We zijn met zijn 3en de beste saté van Bali gaan eten in een tentje bij het strand. Er waren ook andere vrienden van Linde op bezoek en op dat moment op het strand, en ik sloot aan bij een surfles die één van die vrienden had genomen. Ik heb dus surfles gehad! Haha, ik vond het wel heel leuk om te doen, maar mijn surftalent kwam nog niet helemaal tot uiting. En het is echt mega vermoeiend. Na de surfles deden we nog een drankje, heb ik gedoucht en ben ik even later weer teruggegaan naar Ubud. Het was een gezellige dag.

Vandaag, zondag, hebben we met 5 vrijwilligers een tour gemaakt richting het noorden. Dat is echt toeristje spelen, want je stapt in de taxi en stopt op allerlei mooie (en toeristische) plekken. De eerste stop was bij een warmwaterbron. Had ik heerlijk gevonden bij Nederlandse temperaturen, maar nu sloeg ik een warm bad toch liever over. Vervolgens gingen we ‘de bergen’ of ‘het binnenland’ in. We maakten een stop bij fantastisch mooie rijstterrassen, waar we nog een stuk doorheen hebben gelopen. Ik kon de stilte horen, wat ik eerlijk gezegd nog niet eerder had gehad hier in het toch wel drukke Bali. Het was mooi en rustgevend. Van de stille rijstterrassen, reden we naar de mega-toeristische Tempel aan het meer: de Pura Ulun Danu Bratan. Hier begon ook net een ceremonie voor de dorpelingen, waarbij tientallen mensen, mooi en in het wit gekleed zich verzamelden. Ze speelden heftige muziek en ik zag wat offers die werden gedaan. Daarbij was de tempel een mooi plaatje zoals het aan het meer lag.

Onze grote vriend Erik de taxichauffeur bracht ons als laatste naar een waterval. We maakten een korte maar mooie wandeling om wat kleinere en één grotere waterval te bewonderen. Ik zal de foto’s proberen te uploaden. Net toen we terugkwamen bij de taxi begon het weer te gieten. Het regenseizoen is echt al een soort vervroegd in vol ornaat aanwezig. Elke dag hebben we wel 2-4 uur regen. De 2 uur durende terugreis zaten we gelukkig lekker droog. De taxiritten hier hebben zo hun voor- en nadelen. Het is leuk om veel van het eiland te kunnen zien, en ook om mensen (of scooters) te kijken. Zo zie je de gekste dingen die worden vervoerd op scooters, op wat voor manier dan ook, en zie je vaak hele families op één scooter voorbij razen. Ook kinderen van amper 10 jaar zie je soms achter het stuur…
Daarnaast heb je de beesten. Soms wordt er een enorm varken aan een lijntje gehouden, er zijn overal honden en kippen, en vandaag hebben we ook veel apen gezien langs de weg.
De nadelen weten jullie al. Het lijkt altijd druk te zijn op de te smalle wegen, waardoor je heel lang in de auto kunt zitten voor korte afstanden.

Ik ga er een eind aan breien, want m’n verhaal is op en het is hier inmiddels ook al weer bijna 22:30.
Morgen vroeg op. Een nieuwe klas, een nieuwe week.