Vrijdagmiddag kregen we eindelijk meer informatie over onze projecten. Ik geef samen met nog iemand les, maar diegene is nu nog niet in Ubud, dus die moet ik nog leren kennen maandag. Er is geen andere leraar aanwezig, en de kinderen mogen zelf bepalen of ze wel of niet naar de les willen komen. Je kunt dus zien aan de hoeveelheid kinderen die in je klas zitten, hoe leuk ze je les vinden. Ik geef les in de 6th grade, wat kinderen van 11-12 jaar oud zijn. Het gekke is dat ik dus voor de komende twee weken dezelfde klas les zal geven, elke dag 3 uur lang in de middag. Dit was heel anders dan ik had verwacht, aangezien ik had verwacht dat ik één programmaatje van één of twee uur, zou geven aan telkens verschillende klassen. Maar nee, ik zal een lesplan moeten maken voor in totaal 30 uur, waarbij telkens weer iets anders wordt behandeld. Dat wordt nog een uitdaging denk ik, maar wel een leuke uitdaging!

Het blijkt ook dat de kinderen niet echt gewend zijn om lang te luisteren, dus dat je heel veel spelletjes enzo met ze moet spelen. Ik hoop dat het andere meisje ook creatief is en veel initiatief durft te nemen zodat we samen voldoende leuke spellen, oefeningen en opdrachten kunnen bedenken. Nu is het ook nog zo dat ik op een school ben ingedeeld waar nog nooit eerder vrijwilligers zijn geweest. We weten daardoor bijvoorbeeld ook niet hoe goed de kinderen al Engels spreken. Dat zullen we morgen allemaal moeten uitvinden. Stel dat het niveau echt heel laag is, zullen we misschien eerst wat Engelse les moeten geven voordat we echt iets inhoudelijks kunnen vertellen over gezondheid. De school is ook erg ver van hier. Ruim een uur rijden, waardoor ik minder vrije tijd overhoud dan veel andere vrijwilligers. We zullen ’s ochtends de lessen moeten voorbereiden, vervolgens lunchen we nog hier in de kantine, en dan gaan we om 12:45 naar de school rijden. We geven van 14:00 uur tot 17:00 uur les. Vervolgens zullen we terugrijden en zijn we nog net op tijd om te dineren in de kantine (sluit om 18:30).

Ik ben heel erg benieuwd! Ik heb er wel veel zin in, maar ik heb ook zo’n voorgevoel dat het best wel pittig gaat worden. Ik houd jullie op de hoogte!!

Dit weekend ben ik zaterdag met wat andere meiden naar Seminyak gegaan. Dit ligt helemaal in het zuiden, en staat bekend om leuke winkeltjes en het strand met leuke strandtentjes. Toen we echter eenmaal een goede prijs hadden onderhandeld voor een strandbedje + parasol, en hier 30 minuten van hadden mogen genieten, kwam er een enorme bui op ons af. Uiteindelijk hebben we dus helaas niet zo lang op het strand kunnen uitwaaien (echt die wind daar is geweldig!), maar hebben we de rest van de middag in wat winkeltjes en wat cafés doorgebracht. Aan het eind van de dag was ik het behoorlijk zat, moesten we drie kwartier wachten op een meisje die niet kwam opdagen op onze afgesproken tijd om de taxi terug te nemen, en was de taxichauffeur verdwaald (haha je verzint het niet) waardoor we in plaats van 1 uur, zeker een kleine 2 uur over de terugrit deden.
Één ding wist ik zeker: ik zou zondag lekker mijn eigen plan trekken:)

En dat heb ik deze ochtend gedaan. Na wat gesputter en gedoetjes met pinpassen en creditcards die tot 10 keer toe geweigerd werden door pinautomaten, kreeg ik weer wat nieuwe doekoe. En nu kon ik eindelijk echt wat spullen kopen die ik nodig heb. Het is namelijk zo dat ik niet zo goed met anderen kan shoppen (in winkeltjes waar ik graag lang wil kijken, lopen de anderen zo voorbij, en de winkeltjes waar de anderen graag lang kijken, zou ik weer graag overslaan). Maar vanochtend op de markt in Ubud, had ik de tijd even voor mezelf. Ik had er plezier in om af te dingen, en heb alles gekocht wat ik wilde. Ik kan er weer even tegenaan!